Под нормални околности, густината на гранитот не се менува значително со текот на времето, но под одредени специфични услови, може да се промени. Следува анализа од различни аспекти:
Под нормални околности, густината е стабилна
Гранитот е магматска карпа составена од минерали како што се фелдспат, кварц и мика, а процесот на неговото формирање е долг и сложен. По неговото формирање, неговата внатрешна минерална структура и хемиски состав се релативно стабилни. Гранитот има густа структура со униформни и фини честички. Неговата порозност е генерално 0,3% - 0,7%, а неговата стапка на апсорпција на вода е обично помеѓу 0,15% и 0,46%. Доколку не е подложен на силни физички и хемиски влијанија однадвор, распоредот на минералите внатре нема лесно да се промени, а масата по единица волумен во основа ќе остане константна, при што густината природно се стабилизира. На пример, гранитните компоненти што се користат во некои антички градби траат стотици, па дури и илјадници години. Во добро зачувана состојба, нивната густина не претрпела никакви забележливи промени.
Посебни околности можат да доведат до промени во густината
Физички ефект: Ако гранитот е подложен на значајни надворешни сили како што се компресија и удар подолго време, тоа може да предизвика мали промени во неговата внатрешна структура. На пример, во области со чести земјотреси, гранитот е подложен на моќен стрес генериран од движењето на кората. Празнините помеѓу внатрешните минерални честички може да бидат компресирани и намалени, а првично постоечките ситни пори може делумно да се затворат, што резултира со зголемување на масата на материјалот по единица волумен и зголемување на густината. Сепак, ваквите промени се обично многу мали и бараат исклучително моќни и континуирани надворешни сили за да се појават.
Хемиска реакција: Кога гранитот е изложен на посебна хемиска средина подолго време, неговата густина може да се промени. На пример, ако гранитот е изложен на кисели или алкални супстанции подолго време, некои од неговите минерални компоненти може да претрпат хемиски реакции со овие хемикалии. Минералите како фелдспат и лискун може да бидат кородирани и растворени во кисели средини, што доведува до губење на некои супстанции. Ова резултира со повеќе празнини во гранитот, намалување на вкупната маса и со тоа намалување на густината. Покрај тоа, кога гранитот е изложен на влажна средина со голема количина јаглерод диоксид подолго време, може да подлежи на реакции на карбонизација, што исто така ќе влијае на неговата внатрешна структура и состав, а со тоа ќе влијае и на неговата густина.
Распаѓање: Под долгорочните природни влијанија на распаѓањето, како што се ветерот, изложеноста на сонце и дождот, површината на гранитот постепено ќе се излупи и ќе се распаѓа. Иако распаѓањето главно влијае на површинскиот слој на гранитот, со текот на времето и продлабочувањето на распаѓањето, целокупниот материјал на гранитот ќе се изгуби. Под услов волуменот да остане непроменет или да се промени многу малку, масата ќе се намали, а и густината ќе се намали. Сепак, распаѓањето е исклучително бавен процес и може да потрае стотици, па дури и илјадници години за густината значително да се промени.
Генерално, под нормални услови на животната средина и употреба, густината на гранитот може да се смета за стабилна и непроменета. Сепак, под влијание на посебни физички, хемиски и природни средини, нејзината густина може да се промени до одреден степен со текот на времето.
Време на објавување: 19 мај 2025 година